In de ochtend worden we verrast met het feit dat onze homestay nog moet worden ingewijd! Een hele rits offers, altaars etc etc wordt neergezet en wij krijgen een ritueel ontbijt! Koffie met mini pannekoek met cocos (lekker) en iets in een blad (Bah!) het is wel een mooi ritueel om te zien, jammer dat we weggaan :-( Onze taxi brengt ons om 10.00 uur naar Munduk. Het is druk om de stad uit te komen, en de chauffeur is redelijk sjaggie. Hij snapt nog niet echt dat als je bij toeristen wat extra info geeft en af en toe stopt, je ook wat extra's kan verdienen, maar hij klaagt alleen maar dat we laat vertrokken zijn en er lang over doen of zegt niets. Als we de bergen in rijden wordt het al snel bewolkt en een stuk koeler. Een mooie omgeving na de drukte van Zuid-Bali, ineens veel rijstvelden, palmbomen en ontzettend veel tempels. Volgens de chauffeur zijn er in Bali 1000 grote tempels, en dan nog 1 tempel voor ieder familie. Lijkt te kloppen, we zien meer tempels dan huizen.  Op ons verzoek maken we nog een tussenstop bij het Danau Bratan meer en de Pura Ulun Danu Bratan. Een belangrijke 17de eeuwse Hindu-Buddhist temple die in het meer ligt. Wel mooi, maar ook erg druk. Na een half uurtje geloven we het wel en gaan we verder. We rijden verder de bergen omhoog en komen ineens heel veel apen tegen, leuk voor de jongens om te zien in ieder geval. We vervolgen de route verder naar Munduk over het steeds erger slingerende weggetje, wel een mooie route.. Om 13.30 zijn we in Munduk en worden we afgezet bij onze nieuwe homestay, Meme surung. Het hoofdgebouw(tje) schijnt een oud Nederlands koloniaal huis te zijn, maar die kunnen we niet 1-2-3 ontdekken. Wel hebben wij een mooi huisje midden tussen de huisjes van de lokale familie (s?) en de kippen en hanen (ohoh). Er zit een kleine warung bij (restaurantje) met mooi uitzicht over de bergen en rijstvelden.  Als we gesettled zijn en gelunched hebben lopen we door het dorpje (1 straat met aan beide zijden huisjes en veel verkeer) langs de kleine winkeltjes en workshops. Het voelt wel goed hier het is een stuk authentieker dan het toeristische zuiden.  Wel besluiten we in plaats van 3 maar 2 nachten te blijven. Niet omdat het niet leuk is, maar meer omdat je hier eigenlijk alleen maar trekkings kan doen. Met 2 kleine kids is 1 dag wel te doen, morgen maken we een makkelijke/korte hike naar een waterval, maar de andere hikes zijn 4 uur en meer en dat is met Tijmen niet echt te doen.  Na de wandeling door het dorp zitten we op de veranda van het huisje, spelen we kwartet en luisteren we naar een oud mannetje die op een bamboo xylofoon speelt. Daarna nog effe uit eten en dan naar bed. Dit keer proberen we Tijmen en Mees in 1 bed te laten slapen, allebei aan 1 kant van het bed. Het ziet er schattig uit, hopelijk werkt het ook!  Nou dat bleek dus prima te werken, dat is erg fijn. In Sumatra hebben we namelijk 2 keer een triple room met extra matras, maar die extra matras zal wel geen klamboe hebben, wat niet fijn is in malariagebied.  Vannacht allemaal prima geslapen onder de klamboe dus ondanks de hanen. We staan relaxed open ontbijten in de homestay in de ochtendzon met mooi uitzicht. Daarna spullen pakken en richting waterval. We regelen een lift voor de eerste saaie kilometer over de weg. Daarna gaat het over smalle paadjes door de Bush en langs steile ravijnen. Mees zit bij Ivanka op de rug, maar Tijmen moeten we af en toe goed in de gaten houden. Na een vrij korte maar mooie hike komen we bij de red coral waterfall. Mooie hoge waterval. Daarna dezelfde weg weer terug. Bij een splitsing besluiten we niet terug te gaan, maar een andere route naar een andere waterval en rijstterassen te nemen. Daar komen we alleen helaas nooit aan. We hebben geen gids en die blijkt toch wel handig te zijn. Na een tijdje krijgen we toch het idee verdwaald te zijn. We komen gelukkig nog iemand tegen die op het land werkt en die bevestigd dat we inderdaad niet op weg zijn naar die waterval, ergens een afslag gemist. Grappig, hier spreken ze in 1 keer geen Engels meer, dan moet je wel erg afgeweken zijn van de gebaande paden op Bali :-) Dezelfde weg maar terug en we gaan maar weer naar Munduk. Uiteindelijk toch een uurtje of 3 gelopen door de jungle, super prestatie voor onze Tijmen! Daarna kopen we langs de weg nog pisang goreng (kokos in meel gefrituurd. moest zijn natuurlijk gebakken banaan, maar die was schijnbaar op. toch was het lekker en dat vond Mees ook. We gaan we lunchen in het dorp bij een nieuw restaurantje met wifi (dus snel de iPad ophalen en de eerste verhalen op het weblog zetten). Heerlijk plekje, de jongens ds-en en wij genieten van de Bintang en de westerse sandwich. Mees kan na twee dagen eindelijk poepen en we zijn allemaal superblij! We maakten ons nogal zorgen maar het scheelt ook heel wat keren naar de wc lopen :-)... 'S avonds eten we bij het huisje ayam sateh van straat (10 stuks 0,75 euro) en nog wat ayam goreng en Jaffles (tosti) voor de jongens. je kan merken dat Tijmen flink heeft gelopen vandaag want hij heeft echt honger! We twijfelen nu wel of we morgen toch nog een dagje zullen blijven of morgen toch naar Ubud gaan.....zien we morgen dan wel.