Het begin van de rit naar Medan was hobbelig en blubberig met veel gaten in de weg en modder. Af en toe echt even de vraag of we het gaan redden of niet. Het uitzicht was prachtig door de dorpjes,
jungle en palmolie plantages. De ramen staan open en Mees zit heerlijk uit het raam te kijken, wat weer behoorlijk wat bekijks oplevert van de mensen in de dorpjes. Alsof de koningin langs
rijdt..haha allemaal zwaaien en roepen. De chauffeur is leuk en vertelt veel. De Indonesische taal heeft veel Nederlandse woorden zoals kantor, notaris, dokter, kursus, afdeling, maar ook knalpot,
pispot en doorsmeer en we maken er een soort spel van om ze op de foto te krijgen, erg grappig, want de chauffeur doet leuk mee! Rond half 2 komen we aan en worden we afgezet bij Hotel Deli River
(www.hotel-deliriver.com). Na een week in de jungle hebben we voor de laatste nacht in Indonesie zin in een beetje luxe en een zwembad. Gelukkig hebben ze nog net 1 kamer vrij, kosten: 65 euro (ter
vergelijking; 3 nachten greenhill was 39 euro). Het is een kleinschalig hotel (8 kamers) net buiten Medan met leuk zwembad. Vanuit het zwembad een mooi uitzicht op de Deli river, maar ook op de
houten hutjes en armoede bij de rivier (voelt toch even raar als je daar met je luxe westerse reet in het zwembad ligt te dobberen, maar ook dat went wonderbaarlijk snel.....) Tijmen heeft in de auto
veel geslapen en wat gegeten en voelt zich ineens weer beter. Gelukkig, nu kan hij ook lekker zwemmen. Na het zwemmen gaan de jongens in bad, dit was wel nodig want die hadden niet echt zin in die
koude jungle douches. Daarna lopen we de, lekker stoffige, chaotische, straat in op zoek naar pakjes chocomelk. Ook hier weer heel veel bekijks op straat, maar wel op een hele leuke aardige manier.
Iedereen lacht en zegt hello. Daarna eten en de kids naar bed, en wij weer even de laatste verhalen online zetten. Het was heerlijk om een weekje off line te zijn. De ramadan is begonnen en we zitten
vlakbij een grote moskee, dat maken we uitgebreid mee, want de hele avond is er 'gezang'. Pff, doe dan die reggae muziek uit Padangbai maar. Midden in de nacht vanaf ongeveer een uur of 4 mogen
we weer 'genieten' van de moskee. Het was dus niet echt een supernacht, maar goed dat kan de pret niet drukken de laatste uurtjes in Indonesië. Na het ontbijt eerst met een becak (brommer met
aanhangsel voor passagiers) voor ird 30.000 naar het centrum van Medan. We passen er net in met zijn vieren. Leuke, warme rit van 45 minuten, op deze manier maak je het leven op straat en de
chaos in een Indonesische stad goed mee, erg leuk! De markt waarvoor we kwamen konden we niet echt vinden, maar het was toch even een leuk uitje met weer veel aanspraak op straat. Wel zien we wat
Nederlandse koloniale gebouwen. Ook met de becak weer terug. We houden er eentje aan op straat die in eerste instantie ird 200.000 durft te vragen, we beginnen hard te lachen en zeggen dat hij ird
30.000 kan krijgen, hij gaat meteen akkoord. Als we terug zijn halen we een ijsje en duiken nog lekker het zwembad in. Om half 4 worden we opgehaald met de taxi om naar vliegveld te gaan. Op het
vliegveld wordt Mees weer regelmatig in zijn wang geknepen, en roept op een gegeven moment boos, " nou,ik vind dat niet leuk!!" Hij wordt er echt gek van...... Het is een korte vlucht naar
Singapore, 1,5 uur, maar door het tijdsverschil komen we om een uur of negen aan, en voordat we in het hotel zijn is het 10 uur. Dus snel naar bed. We slapen in hotel 81, www.hotel81.com.sg, een
budget hotel in Singapore voor 98 euro per nacht, lekker budget..... Beetje onpersoonlijk hotel, na alle leuke hutjes in Indonesië, maar wel 4 bedden en schoon. De volgende ochtend op pad op zoek
naar ontbijt. We zitten vlakbij little India, dus daar eerst maar op zoek. Daar kunnen we voor de kinderen niks vinden, die vinden alles stinken daar. Wij vinden het lekker ruiken naar allerlei
Indische kruiden. Leuk stadsdeel overigens, alles in Singapore is netjes, schoon, en georganiseerd, little India is net even anders, veel kleurrijke winkeltjes, bloemen, bollywood muziek, geuren en
een klein beetje chaos, leuk! Hugo koopt wat curry puffs als ontbijt, Ivanka een pistache cakje. Voor de kids vinden we een paar hele mooie gele bananen, zo mooi vind je ze niet in Indonesië. Daarna
stappen we op de hop on hop off bus, lekker de toerist uithangen. Met deze bus zien we behoorlijk veel van Singapore, echt een hele gave stad. We komen door allerlei stadsdelen en stappen af en toe
uit. De lunch is pizza, die hadden we bijna nog niet op. De kids moesten even wennen aan de drukte n de warmte, maar genieten ook van de busritten. Enorm veel shoppings malls, de ene na de ande
ferrari, porsche, bentley en rolls royce zien we voorbij komen, en meer Starbucks zaken dan stoplichten. Als we via vele omwegen aankomen in China town stappen we daar uit om wat langer rond te
lopen. Erg leuk stadsdeel met veel mooie kleurrijke huisjes, mooi contrast met de wolkenkrabbers op de achtergrond. We drinken even wat op een terrasje (oeps 4,5 euro voor een 0,66 l tiger bier, is
niet zoveel misschien, maar wel als je Indonesië prijzen gewend bent) en gaan daarna terug richting hotel, maar eerst nog even little India in voor wat eten. We eten bij een klein indisch
restaurantje Cheese patra (? Een soort van pannekoek met kaas) en masala chicken die enorm pittig is. Te pittig voor Ivanka en Hugo begint er flink van te zweten (lekker als het toch al 35 graden
is). Maar het is wel erg lekker. Voor die 2 gerechten en een cola en icetea rekenen we omgerekend 5,5 euro af; Singapore hoeft niet duur te zijn dus, beetje lokaal eten dus. Rond een uur of half acht
terug op de hotelkamer en halen we nog pizza voor de jongens We zijn met de boys toch een uurtje of 10 achter elkaar op pad geweest in Singapore. Echt erg leuk als afsluiting. Niemand, ook Tijmen en
Mees niet, heeft zin om naar huis te gaan, ze roepen dan ook de hele dag 'we willen niet naar huis'! En wij doen daar natuurlijk volop aan mee. Geeft ons natuurlijk een goed gevoel dat we niet alleen
voor ons zelf de kids elk jaar weer op reis meenemen, maar dat ze het zelf ook erg leuk (zijn gaan) vinden. We maken met zijn viertjes zoveel mee in die 3,5 week, en elk jaar weer, dat zijn
herinneringen die je voor altijd bijblijven. En we merken dat zeker Tijmen nu dingen echt heel bewust begint mee te maken. De volgende ochtend om 6 uur op en met de taxi naar het vliegveld. Op het
vliegveld uiteraard weer uitgebreid vliegtuigen bekijken en om half tien stijgen we dan op voor de vlucht naar dubai, waar ik (Hugo) nu dit laatste stukje van het reisverslag aan het typen ben. Het
was echt een super vakantie, erg relaxt (dat woord komt onbewust geloof ik ook erg vaak voor in onze verslagen), maar toch weer enorm veel gezien en beleeft. Bali was erg mooi, maar Sumatra (zoals
ook wel een beetje verwacht) heeft toch duidelijk onze voorkeur. We hebben nog niet heel veel gezien van Sumatra, een goede reden om nog een keer terug te keren maar Indonesië. Het land heeft een erg
positieve indruk op ons gemaakt, supermooi, maar ook de erg vriendelijke en open mensen maakten het bijzonder. Voor herhaling vatbaar! Nog even een lijstje: Ons plan om maar op een plek of 6 te
overnachten is 'net niet' gelukt, zijn er uiteindelijk toch weer 11 geworden, haha. De kids hebben de afgelopen 3 weken overleefd op pannekoeken, tosti's, chocolademelk, chocmilkshake, bananen
en kroepoek. Mooiste kamer: flowerbud Balangan Beach (maar dan zonder hanen) Meest relaxte plaatsje Bali: Padangbai Meest relaxte plaatjes Sumatra: Bukit Lawang nooit meer: Ubud
(veel te toeristisch) lekkerste eten: Padangbai cafe (padangbai, tevens de goedkoopste) Fruit: ontdekt papaja met limoensap is wel lekker, echt te smerig Durian. leukste vervoersmiddel
(buiten vliegtuig): Becak We hebben heeeeeeeel veel nederlanders ontmoet (met name in Sumatra, bijna alleen maar) Mooiste ervaring: Oerang Oetans in het echt zien! Domste opmerking gehoord:
Belgische familie in Bukit Lawang (jungle) met 2 verwende dochters en een chagrijnige moeder en vader vraagt: wat kan je hier buiten GORILLA'S bekijken eigenlijk nog meer doen?? Shame on
us: weinig moeite gedaan Indonesisch te praten , Engels ging te makkelijk.
Vandaag rijden we met onze privé minibus over een superslechte hobbeldebobbel weg, dwars door palmolie plantages, kleine dorpjes en door jungle en vele malen over 'bruggen' zo slecht dat we blij zijn
dat we telkens de overkant halen. Van die houten jungle bruggen zoals je ze alleen in films ziet. Het voelt soms wel raar, je ziet met een paar planken in elkaar gezette huisjes en armoede, en wij
zitten met iPad, dure camera en 2ds-en in de auto. Na een uurtje of 3,5 zijn we dan in Tangkahan. Eigenlijk niet eens een dorp, maar 4 basic lodges, een visitors centrum, een paar winkeltjes en
het olifanten rehabilitatiecentrum. Hier worden olifanten opgevangen die in het wild voor overlast zorgden, er zitten nu zo'n 8 dieren. Je kunt trekkings doen op de rug van de olifanten, maar
Tangkahan is nu zo populair, en er zijn maar 5 olifanten waar je op kan rijden, dat je dat 2 maanden van te voren moet reserveren, wat we dus niet gedaan hebben, helaas dus. Gelukkig kunnen we nog
wel met de olifanten de rivier in. Om bij onze logeeradres te komen, het linnea resort (www.linnearesort.wordpress.com), moeten we weer over een enorm gammele en wiebelende loopbrug, gemaakt van
houten plankjes, op 20 meter hoogte over een kolkende rivier. Het 'resort' ziet er overigens goed uit, net een jaartje oud, en het zijn stenen huisjes, valt niet tegen. Geen warm water of airco
uiteraard, maar wel zelfs een normale wc waar je op kan zitten en, het moet niet gekker worden, weer een wastafel. De badkamer is wel weer buiten uiteraard. We hadden het wat meer basic verwacht.
Kost overigens ird 180.000 (14 euro) per nacht voor een triple bungalow. Wel weer 30.000 meer dan in Bukit Lawang :-) Het is hier wel bloedheet en erg vochtig in vergelijking met Bukit Lawang. We
duiken daarom na gesetteld te zijn maar snel de rivier in om af te koelen. En tegen 3 uur lopen we een kleine drie kwartier door de hitte naar de olifanten toe. Alhoewel het ondertussen wel wat
toeristisch is geworden is het een erg leuke ervaring, zeker voor de jongens. We hebben onze eigen olifant, agustine van 32 jaar, die we met zijn vieren mogen wassen in de rivier. Daarna krijgen
Tijmen, Mees en Hugo nog een olifantendouche (met de slurf spuit ze water over ons heen) en vervolgens mogen de jongens de olifant met de hand fruit voeren. Tijmen en Mees vinden het helemaal
geweldig, superervaring voor ze! Daarna de voettocht weer terug en bij het huisje wat relaxen, oftewel biertje voor ons en ds-en voor Tijmen en Mees. We moeten wel zuinig doen met apparaten, er is
alleen tussen 18.00 en 23.00 elektriciteit hier. Ook wel mooi, sinds we in Sumatra zijn hebben we geen internet meer en vanaf Bukit Lawang zelfs geen bereik meer met de telefoon...Heerlijk rustig
eigenlijk. Rond 18.00 begint het te regenen, wat al snel veranderd in een tropische stortbui, niet normaal hoe hard, in het huisje kan je elkaar letterlijk niet verstaan van de regen die op het dak
valt. En dit gaat door tot 12 uur 's nachts. Als het even iets minder hard regent zien we toch kans de 30 meter naar het restaurant af te leggen en eten we, sateh ayam, nasi goreng en pannenkoeken,
en onder het eten kwartetten we, ook wel eens leuk ipv dat de jongens zitten te ds-en. We slapen heerlijk onder de klamboe, Mees slaapt zelfs uit tot 7.30. Rustig opstaan, ontbijten en daarna
worden we de weg gewezen naar een watervalletje. We komen daarbij langs olifantenpoep en wat platgetrapte jungle, daar was 3 dagen geleden een wilde olifant langsgekomen. Gek idee eigenlijk! We
moeten ook nog de rivier oversteken die door de stortbui nu bruin is en een stuk hoger staat. De manager van Linnea wijst ons een plek waar we kunnen oversteken, het water komt tot ons middel en de
stroming is best sterk maar het lukt. Hugo loopt 3 keer heen en weer om Tijmen, Mees en de rugzak over te zetten. De waterval is niet enorm hoog, maar wel erg mooi, midden in de jungle, we kunnen
zelfs een beetje zwemmen en afkoelen onder de waterval. En volgens Tijmen is er een echt bubbelbad. We proberen hierna nog stroomopwaarts warmwaterbronnen te bereiken, maar dat lukt niet, het water
staat te hoog en de stroming is te sterk om met de kids op de rug te zwemmen. Het is wel een erg mooie plek dat Tangkahan, we hadden eerst iets van wat moeten we hier nu doen buiten die olifanten,
maar het is gewoon een supermooie plek om te genieten van het oerwoud, de oerwoudgeluiden en de rivier. We lunchen bij onze buren de jungle lodge, met hangmatten hoog boven de rivier en zien van
daaruit nog een grote varaan (1 meter +) en een paar mooie vogeltjes. Aan het einde van de middag weer even relaxen bij het huisje, we laten de warmwaterbronnen maar zitten, ook omdat Tijmen zich
niet lekker voelt. Bij het huisje zien we weer makaken en Thomas Leaf apen. We besluiten om hier maar 2 nachten te blijven ipv 3, om nu weer een dag een beetje in de rivier rond te hangen zien we
niet zo zitten, dus morgen een dag eerder naar Medan. Kijken of we als afsluiting van Indonesië een wat luxer hotel met zwembad kunnen vinden. Rond dezelfde tijd als gisteren komt het weer met bakken
naar beneden. Tijmen voelt zich echt niet goed en valt aan tafel bijna in slaap. Dus vanavond vroeg naar bed voor de boys en wij selecteren nog wat foto's op de veranda. Tijmen is de volgende
ochtend nog ziek en we twijfelen nog even of we toch nog een dag extra in Tangkahan zullen blijven. Maar onze chauffeur is gisteren al vanuit Medan aangekomen, dus we moeten vandaag terug. Dus om
10.00 op naar Medan.
De laatste ochtend in Bali breekt aan. We vertrekken in de stromende regen 's ochtends vroeg met een leuk oud taxibusje (met open deur, dus Hugo en de rugzakken worden lekker nat) naar het vliegveld
voor de vlucht met Lion Air naar Medan. Op het vliegveld ff ontbijten en vliegtuigen kijken natuurlijk (dit keer allerlei Indonesische waar Tijmen tijdens zijn spreekbeurt op school over heeft
verteld). Met een uur vertraging vliegen we dan eindelijk. Eerst denken we dat we de vlucht naar Medan gaan missen hierdoor, blijkt dat Java en Sumatra een uur tijdsverschil hebben met Bali, dus toch
nog wat speling. Als we bij de tussenstop in Jakarta uitstappen merken we hoe bloedheet het is in vergelijking met Bali. De wat langere vlucht naar Medan gaat prima, Tijmen en Mees vallen vlak na het
opstijgen allebei in slaap. Wat Tijmen heel dom van zichzelf vindt zoals hij zelf later zegt. We komen om half zes in de regen aan. Onze guesthouse, JJ's Guesthouse (www.guesthousemedan.com) ligt
niet al te ver vanaf de luchthaven, dus was het idee om de luchthaven af te lopen en een becak (fietstaxi) te pakken. In de regen misschien toch niet zo'n goed idee.... We worden aangesproken door
een taxichauffeur die ird 50.000 vraagt. Lijkt ons voor dat stukkie echt te gek, dus lopen we door. Na een paar minuten weet hij ons, met een kortere route, in te halen, ok ok special price ird
30.000. Vooruit dan maar, toch weer bijna 2 euro verdient haha. Daar gaat het niet eens om eigenlijk, je wilt gewoon geen oor aangenaait worden. We vinden de guesthouse al snel en worden welkom
geheten door Sum, een hulp (vriendin?) van mevrouw Janssen. Mevrouw Janssen, de eigenaresse, is een oudere Indonesische mevrouw die in de koloniale tijd Nederlands heeft leren spreken en wiens
broers en zussen all in Nederland wonen. Zelf is ze na een half jaar Nederland weer snel terug gegaan, te koud.... Later op de avond ontmoeten we haar en het is gezellig om met een biertje
erbij met haar in het Nederlands te kunnen praten. De guesthouse is een oud Nederlands koloniaal huis, maar een beetje vergane glorie. We hebben wel een hele grote kamer met 4 bedden en zelfs airco,
voor ird 270.000 (ca. 20 euro) maar alleen koud water en alles is een beetje muffig en verouderd. Toch is het erg leuk om hier een nachtje te slapen. Na een goede nacht ontbijt in de
guesthouse, Nederlands hagelslag en pindakaas, jammie! We laten ons toch maar met privétransport wegbrengen naar Bukit Lawang. Met het reguliere openbaar vervoer schijnt het erg lastig te zijn, en
bovendien met een oude, stoffige hete bus. Wel een nadeel van Indonesië, in Bali zo goed als geen openbaar vervoer en hier is het ook weer lastig (het goede openbaar vervoer is toch wel een voordeel
van Latijns-Amerika). Na een rit van een uurtje of 3 door palmolie plantages, met een continu boerende chauffeur (lokale gewoonte? Wel, lastig als je net de kids probeert uit te leggen dat
boeren niet netjes is), komen we dan aan in Bukit Lawang. Een gids (P I) van de Greenhill guesthouse (www.greenhill-bukitlawang.com) loopt de 20 minuten mee vanaf de parkeerplaats met de rugzak van
Ivanka zodat Mees op de rug kan. Daar worden we welkom geheten door Andrea, de eigenaresse, een Engelse biologe. We hebben hier een houten hutje, met wederom een open badkamer, koude douche (ja, weer
uit een bamboestengel) en een balkonnetje met geweldig uitzicht op het Gunung leuser national park aan de overkant van de rivier. Echt mooi hier, midden in de jungle. Tijmen en Hugo gaan eerst
zwemmen in de snel stromende rivier, (opletten!) Ivanka en Mees blijven even in de Guesthouse. Die zien dan wel meteen in de jungle 2 Thomas leaf monkeys, echt superleuke apen met een hanenkam. Als
Tijmen en Hugo terug zijn en we beneden in de gemeenschappelijke ruimte wat zitten te relaxen roept iemand, kijk een gorilla! Niemand reageert echt, want die zitten in Afrika, maar wat hij bedoelde
was een oerang oetan haha. En ja hoor, recht tegenover ons aan de andere kant van de rivier in een boom zien we een groot mannetje omhoog klimmen. Die daar vervolgens de hele middag blijft en 's
avonds een nest bouwt om in te gaan slapen. Echt geweldig en super bijzonder. Ook Tijmen en Mees doen hun best om met de verrekijkers de oerang oetan te spotten en we maken veel (teveel) foto's.
Geweldige relaxte plek dat Bukit Lawang, leuke guesthouses, relaxte sfeer, mooie rivier en vlak naast het Gunung leuser national park met tijgers, luipaarden, neushoorns, olifanten en oerang oetans,
al zal je die andere dieren niet snel tegenkomen.... We slapen goed onder de klamboe, malariapillen slikken gaat super by the way (de jongens maken er nl een wedstrijd vN wie hem het snelste in kan
slikken en kijken vervolgens elke avond naar uit ! ) , en bij het wakker worden ( zeg maar we worden wakke van het gebonk ( springen) op ons dak) worden we verrast door een hele troep Thomas leaf
monkeys die om onze hut heen zitten. Bij het tandenpoetsen springen ze over onze hoofden (mooi zo'n open badkamer) vanaf het dak een boom in. Er zitten ook makaken, ook leuk, maar toch minder
bijzonder. En de oerang oetan van gisteren zit er ook nog, schijnbaar is 'ie ook net wakker en na zijn ontbijt vertrekt hij weer. Wat een manier om op te staan en wat een gave plek hier! Ook Tijmen
en Mees vinden al die apen om ons heen 'vet cool'! Na het ontbijt met 2 gidsen op pad voor een korte (uurtje of 3) trekking in de jungle. Eerst met een gammel bootje de rivier over en een half uurtje
steil omhoog naar het voedingsplatform, is nog restant van toen hier in Bukit Lawang nog een rehabilitatiecentrum zat voor oerang oetans en waarbij net uitgezette apen bijgevoerd werden. Dat centrum
is er niet meer, het voedingsplatform nog wel. Er zit een groot mannetje (met van die kwabben) en een kleiner vrouwtje, beide wilde oerang oetans. Supermooi om te zien, maar na een half uurtje gaan
we met gidsen steil omhoog verder het oerwoud in. Helaas voor Tijmen niet echt een vlakke jungle hier, veel steile, modderige heuvels en ook geen makkelijk begaanbare paden, het is af en toe echt
survival. Ivanka valt op een gegeven moment net niet naar beneden en kan zich vast.houden aan een boomstronk en wordt vervolgens nog net op tijd vast gegrepen door de gidsen. Tijmen doet het, voor
zijn doen, erg goed, al moet hij op sommige echt moeilijke stukken gedragen worden op de rug van een gids. Hele gave, zweterige tocht, waarbij we een hele tijd een groep white handed gibbons proberen
te vinden die we wel horen maar niet zien. Maar ook zonder ze te vinden maakt hun geluid, en andere jungle geluiden, de tocht al de moeite waard.Gelukkig komen we na een tijdje wel een solitaire
zwarte gibbon tegen die zich uitgebreid laat fotograferen op een metertje of 3 afstand. Als we verder gaan blijkt hij erg in ons geïnteresseerd, hij volgt ons namelijk een half uur. Niet erg fijn, af
en toe voelt het behoorlijk bedreigend, ook de gidsen zijn niet op hun gemak. Het laatste stuk gaat weer erg steil naar beneden en door watervalletjes, erg glad en glibberig. Gelukkig kunnen we
ons af en toe vasthouden aan lianen, een val kan nog slecht aflopen, zeker met Mees op de rug. Het is geen makkelijke hike in ieder geval. Als we uiteindelijk kletsnat van het zweet bij de rivier
aankomen eten we wat bananen en ander fruit en trekken we de zwemkleren aan. De gidsen maken van bladeren junglehoeden voor Tijmen en Mees en met klei beschilderen ze de kids, we noemen ze de King of
the jungle en King of the river, erg leuk! Daarna laten we ons met 4 aan elkaar vastgebonden binnenbanden de rivier afzakken, door de stroomversnellingen gaat het af en toe behoorlijk wild, erg gaaf!
Bij onze guesthouse stappen we uit. Daarna lunchen en Mees valt van vermoeidheid in slaap. Tijmen en Hugo gaan daarom maar weer alleen in de rivier zwemmen, ook erg mooi om zo omringd door regenwoud
lekker af te koelen in de heldere rivier. 'S avonds eten bij rainforest, 2x nasi goreng ayam, 2x pannenkoek, 2 cola en water, kosten ird 80.000, zeg maar een euro of 6. Nu snap ik waarom er hier
zoveel Nederlanders zitten haha. Na wederom een goede nachtrust worden we wakker van geluid op het dak, een enorme herrie op het zinken dak als we naar buiten kijken zien we dat het de troep Thomas
Leaf monkeys weer is. De jongens ds-en buiten op het balkon met op 2 meter afstand achter hun de apen! Het is weer een heel schouwspel, totdat ze weggejaagd worden door een troep makaken die de boom
naast onze hut overnemen. We sturen de jongens maar naar binnen, de makaken komen wel erg dichtbij. Na het ontbijt lopen we via een hele hoge (20 meter?) wiebelige brug (Met kapotte planken en al)
over de rivier en gaan we naar de bat cave. Daar komen we alleen nooit aan. Na een paar km lopen, pff super heet vandaag, komen we langs kindertehuis Bukit Lawang, www.kindertehuisbukitlawang.com.
Dat is op gericht door een Nedelandse, Saskia, in 2008 om met name kinderen op te vangen die hun ouders hebben verloren toen een vloedgolf door de rivier het hele dorp wegvaagde, 270 mensen kwamen
toen om. De kinderen zijn in de leeftijd van 4 tot 18. Ze hebben een klein restaurantje waar we wat drinken en wat kletsen met 2 oudere kinderen, die ook verrassend veel Nederlandse woorden kennen.
Ze leggen ons nog uit dat boeren in Indonesië normaal is wat voor Tijmen en Mees natuurlijk het teken is om dat voluit te gaan doen..... We kopen ook wat souveniertjes die de kinderen zelf hebben
gemaakt, zo ondersteunen we het tehuis ook nog een beetje. Het tehuis is echt erg mooi en kleurrijk opgezet. Daarna lopen we maar weer terug, laat die bat cave maar zitten, we gaan zwemmen. Dit keer
met zijn allen. Mees moet wel weer even wennen, best eng die sterke stroming, maar na een tijdje van hij het erg leuk om zich van papa naar mama te laten afdrijven. Zijn de jongens meteen ook weer
gewassen, gaat makkelijker zo dan onder die koude douche, die je wel steeds meer gat waarderen, en Daarna weer naar greenhill voor een biertje en ds-en. Zien we vanaf het terras aan de overkant white
handed gibbons door de boomtoppen slingeren, supergaaf! Ook de jongens proberen ze weer te spotten met hun verrekijkers. 'S avonds eten we bij de jungle inn, nasi en pannenkoek, wat anders... In het
donker, de stroom in het dorp is uitgevallen, zoeken we de weg terug en gaan we vroeg naar bed. Om 6 uur worden we weer gewekt door de Thomas Leaf apen op ons dak waar vandaan ze via ons balkonnetje
in de boom naast ons springen. Daarna ontbijten en afscheid nemen van de guesthouse, het was hier geweldig, op naar Tangkahan, nog wat dieper de jungle in......
Als we na 1,5 uur aankomen in Padangbai eerst weer ons inmiddels vaste ritueel; we installeren ons bij een restaurantje. Vandaar uit gaat Ivanka (met Mees op de rug) op pad voor een
slaapplaats. Na een half uurtje komt ze terug, en we gaan voor hotel Puri Rai (www.puriraihotels.com) ietsje duurder, maar wel erg mooi, zwembad 3x supergrote kamer met tv en koelkast, maar
toch nog low budget genoeg dat we er ons thuis voelen. Kost 550.000 voor de familieroom met 2 kingsize bedden (40 euro oid), maar dat is eigenlijk niet zoveel als je ziet wat je er voor
krijgt. Gelukkig schijnt hier de zon weer, dus we duiken 's middags lekker het zwembad in. Na het rustuurtje, we hebben tv op de kamer voor het eerst, jeuh cartoon network, lopen we over de
'boulevard' en drinken aan het strand een biertje met pinda's, onze vakantiesnack....eten we nl thuis nooit..maar smaakt hier oh zo lekker. En voor de kids een ijsje. Wat een lekker relaxed plaatsje
is dit, backpackers vibe volgens de Lonely planet en dat klopt helemaal, we voelen ons hier helemaal thuis. Echt balen dat we hier nog maar 2 nachten hebben..... We eten bij Topi inn, hamburger, voor
het eerst westers avondeten deze vakantie, maar eigenlijk smaakt het helemaal niet zo geweldig. Morgen maar weer Indonesisch. Tijmen en Mees, hoe kan het ook anders, hebben pancake met honing. Daarna
gaan de kids slapen en drinken wij nog een Bintang op onze veranda. En op de achtergrond wordt live reaggae gespeeld, past helemaal bij Padangbai en zorgt voor ons voor een nog relaxter
gevoel....alleen de joint ontbreekt haha. De 2de dag in Padangbai, we gaan niks doen zo besluiten we, dat wil zeggen geen tempels, vulkanen of rijstvelden meer, maar strand! We lopen naar een klein
strandje in de buurt, blue Lagoon beach. Erg mooi strandje met niet teveel toeristen (maar wel veel Nederlanders) maar ook wit zand, erg blauw water en koraal. De kids spelen in het zand, Tijmen
zwemt ook nog wat en papa en mama laten zich verwennen met een massage. Uurtje full body, 4 euro, half uurtje, 2 euro (zonder happy end, dat dan weer wel)..... Vanaf het strand is hier ook goed te
snorkelen (snorkelen in 30 cm water boven het koraal in de branding levert flinke krassen op je armen op overigens) mooi kleurrijk koraal en ontzettend veel mooie tropische vissen. We vermaken ons
allemaal prima. Na een paar uur lunch aan het strand en daarna afspoelen en het zwembad in. Na de cartoons op tv het dorpje in, pinnen en eten bij Padangbai cafe, klein tentje met de lekkerste spring
rolls, sateh en sweet en sour chicken tot nu toe, echt super. Tijmen en Mees weer pannenkoek natuurlijk en voor ons een paar grote Bintang erbij. En dat alles voor het luttele bedrag van 165.000 (12
euro oid). Tijdens het eten komen we tot de conclusie dat Padangbai toch wel het leukste plekje is tot nu toe, echt erg relaxed, ook zonder reagae muziek.... Wel jammer dat we maar 2 nachten kunnen
blijven, we hadden liever wat minder tijd door gebracht in Ubud en wat meer hier, maar ja. Op de laatste dag in Bali maken we 's ochtends eerst nog even gebruik van het zwembad bij het hotel. De
jongens gaan flink vooruit, Tijmen zwemt zonder bandjes naar de overkant in het diepe en Mees zwemt met bandjes in het diepe. We twijfelen nog even of we niet nog een nachtje zullen blijven,
maar dan moeten we wel erg vroeg op om naar het vliegveld te gaan, dus toch maar naar Sanur dat veel dichterbij het vliegveld ligt. Om half 1 staan we klaar voor de bus naar Sanur. Maar die komt pas
om 1 uur dus eerst nog even lunchen. De bus vertrekt uiteindelijk pas om kwart voor 2 maar doet er gelukkig maar een uurtje over. We laten ons afzetten bij homestay Jepun, waar we de vorige keer dus
ook hebben geslapen in Sanur. 'Onze' kamer is helaas bezet, maar voor 1 nachtje nemen we een ieniemienie kamer met 2 bedden en extra matras voor 200.000. De familie vindt het superleuk dat we zijn
teruggekomen. We waaien nog even uit op het strand om daarna naar de Zweed te gaan voor avondeten. Dan het spannende moment, de eerste Malariapillen. Tijmen slikt deze hele stoer door met zijn
chocolademilkshake. Je ziet dat er een zorg van hem is afgevallen (en van ons). Dat komt wel goed de resterende 14 dagen. Dan Mees, dat gaat ietsje lastiger, dus we verstoppen de pil in de lasagne en
op het moment dat hij doorheeft dat er iets vies inzit, hup snel een slok chocomelk erachter aan. Zo de eerste malariapillen zitten er in, op naar Sumatra!
Na wederom een heerlijke nacht, echt lekkere bedden hier! En een ontbijt vertrekken we om 10 uur richting Ubud....inmiddels alweer zo gewend hier in Munduk, zullen we toch nog een dagje? Nee,
we gaan naar Ubud, maar we maken er wel een dagtripje van. eerste stop: uitzicht op Danau (meer) tambligan en buyan. Tweede stop: apen langs de weg, voor de kids, maar blijven enge beesten die
makaken. Alhoewel deze niet agressief zijn. Derde stop: de markt van Candikuning voor aardbeien en bananen. ' 'Helaas' ons toch ook twee bootjes laten aansmeren door een slimme verkoper. Mama
aanspreken en dan zeggen " like Hema! Good quality, low price". Het eerste souveniertje is dus binnen. Maar wel mooie bootjes en een leuke onderhandeling. Daarna door prachtige dorpjes en
rijstvelden naar Jatiluwih. In Jatiluwih zijn eeuwen oude rijstterassen en ze zijn echt schitterend mooi. Na een korte wandeling weer terug in de auto naar Ubud. Rond half drie komen we aan, en
jeetje wat een drukte en toeristen hier, na de rust van Munduk. We installeren ons weer op een terrasje bij cafe des artistes (ze hebben hier leffe!) om van daar uit accommodatie te vinden. Goede
tactiek, zo kunnen we op ons gemak wat verschillende kamers vergelijken. We vinden al snel een prima kamer bij permana cottages (cottage op de 3de verdieping?) met zwembadje en uitzicht over de
rijstvelden voor ird 500.000 en wederom met wifi. 'S avonds gaan we vlakbij uit eten bij de eerste het beste restaurantje, omdat het heel hard regent en het al laat is en de jongens moe. Erg leuk
mooi tentje, behoorlijk prijzig ook, maar wel lekker. We lopen in de regen terug en als de jongens slapen zitten wij nog lekker op ons balkonnetje, beetje lezen en iPad-den.... Om 6.30 Tijmen wakker
en snel daarna is iedereen wakker. Groene pannenkoeken met banaan en kokos als ontbijt. We willen even snel wat drinken halen en fietsen huren. We maken alleen de fout Monkey Forrest road in te
lopen, super druk. Dus voordat we wat gedronken hebben is het half twaalf. Erg a-relaxte straat, druk, toeristisch en duur. We zijn blij als we daar weg zijn en met de fiets een leuke straat inrijden
die uiteindelijk uitkomt in de rijstvelden. Erg leuk en mooi, maar al redelijk snel valt er niet meer te fietsen over het smalle modderpaadje en rijden we maar weer terug. We lunchen in het leuke
straatje en willen daarna nog wat verder fietsen, maar het begint weer te regenen (doet het eigenlijk al de hele dag) en we besluiten er maar mee te kappen. Nog heel even relaxen op de kamer en we
moeten alweer op pad om te eten. Om 19.00 moeten we bij Ubud palace zijn voor een legong dansvoorstelling. we lopen een andere rustige route, maar helaas is die niet sneller, dus nog maar weinig tijd
om te eten bij "sjakie" We eten bij Sjaki-Tari-Us. Dit is een stichting, opgericht door een Nederlander (Sjaki?) die minder begaafde kinderen helpt. Echt grappig, want Mees die vraagt de hele tijd:
waar is sjakie nou? In korte tijd hebben ze echt al hun favoriete tentjes. Ernaast zit een eettentje met bitterballen, die gaan we morgen maar halen voor de jongens....Na het eten naar Ubud Palace.
De zaal zit al bijna vol, dus we gaan achterin zitten zodat de jongens op de stoelen kunnen staan. Wij zijn na een haf uur wel klaar met de dans en eentonige muziek, maar de jongens vinden het tot
onze verbazing geweldig. En ondanks dat ze doodmoe zijn, willen ze niet weg! om 9 uur zijn we pas thuis. Een latertje dus, maar wel een leuke avond. Dag 2. Tja wat moeten we zeggen over Ubud. De
omgeving is prachtig maar verder is het vooral veel, heel veel toeristen, veel verkeer en veel regen! We staan wederom op ons gemak (nog met zon) op en zoeken dan een mannetje die ons wil rondrijden
naar 2 bezienswaardigheden. We vinden er al snel eentje (dat is heel eenvoudig hier gewoon de straat oplopen en ze spreken je vanzelf aan). We onderhandelen nog de prijs van 300.000 naar 275.000
(jippie, 2 euro verdient, maar die geven we aan het einde van de tour weer als fooi haha). We hebben geluk met deze chauffeur, want deze brengt ons langs mooie rijstvelden en dorpjes in de omgeving
en legt ook nog het een en ander uit en is eigenlijk een soort gids. De eerste stop is de oudste archeologische site van Bali, gunung kawi, oude monumenten voor een of andere koning prachtig gelegen
in een kloof. bij het uitstappen van de auto, worden we bijna aangevallen door sarong (dat is verplicht in de tempels) verkoopsters. Heel opdringerig, een stukje verder kopen we er 2 voor 100.000.
Nog geen 5 meter verder blijkt, veel te veel betaald! Balen! Eerst moeten we 270 treden omlaag en dan zien we de opgravingen. Tijmen vind het leuk en maakt er weer zijn eigen race/level spel van. Ook
de 270 treden omhoog gaan eigenlijk zonder klagen en die zijn best pittig! Als beloning Kroepoek. Vinden ze superlekker! En dan op naar tempel 2. Wederom komen we vandaag een Nederlandse familie uit
Beuningen tegen. De dochter zat vroeger bij Ivanka op Jazz Ballet (Francis) erg grappig. Dit is een van de 3 heiligste tempels van Bali (tirta empul) en wat blijkt dit is de tempel die we afgelopen
jaar zoveel op tv zagen bij Erica op reis en bekende stellen op Bali. Men gaat hier het water in om te reinigen onder de waterstralen. Een heel ritueel. Tijmen ziet het vooral als een lekkere plons
in het water en doet samen met Hugo ook het ritueel. Superbijzonder en leuk. Balen dat Ivanka geen zwemspullen had. Deze dag krijgen we Erica Terpstra echter niet meer uit het hoofd. Na deze
bijzondere ervaring een paar mooie rijstvelden (pff na een week ben je daar ook wel klaar mee, hoewel het mooi blijft) en dan laten we ons afzetten bij de XL Shisha lounge voor bitterballen! Iets dat
we zelf niet opzoeken maar voor de kids wel erg leuk. Dan in de stromende regen naar huis, het gaat steeds harder regenen, het is niet koud, maar wel balen. De familie Hoks is inmiddels ook
gearriveerd in Ubud Mas en we frissen ons op en gaan met de taxi naar hun hotel. Superleuk effe bijkletsen en Tijmen duikt nog even in boxershort het water in. We eten gezellig met zijn allen en om 9
uur pakken we een taxi terug voor ons laatste nachtje in Ubud. Droog is het niet meer geweest! Bij thuiskomst geeft Tijmen al aan dat hij buikpijn heeft en om 23.30 moet hij heel erg overgeven. Echt
het hele bed zit onder. Pff, van het hotel niemand meer te vinden, dus maar alle lakens het bad in, matras het balkon op (weg stank) en improviseren. Mees tussen ons in (ha doet denken aan
thuis) en Tijmen op luchtbedje met Sarong als laken (multifunctioneel dus die sarong). Al met al nog een redelijke nacht gehad. Gelukkig voelt Tijmen zich de volgende dag weer beter. We houden
het er maar op dat hij nogal wat heilig water binnen heeft gekregen en nu volledig gereinigd is :-) Volgende ochtend zelfde ritueel, relaxed opstaan, ontbijten etc. We zeggen tegen het mannetje
van het hotel dat de matras buiten staat maar erg vies is geworden en misschien moet worden schoongemaakt. Hij reageert oh, dat droogt wel, en dan draai je hem gewoon om. Ahum, nou wel blij dat we
weggaan, maar even verder niet ivm nadenken hoe dat soms met andere dingen gaat hier. Rond een uur of half tien de beslissing genomen naar Padangbai te gaan. Om 10 uur regelen we de transfer
met minibusje en om 11 uur vertrekken we. Accomodatie regelen we wel weer ter plekke. We zijn er nog niet uit wat voor een accomodatie, in ieder geval beetje budget, maar gaan we voor echt budget of
toch iets met een zwembadje. Ps. Het gaat trouwens niet erg goed met ons voornemen om op wat minder plekken te verblijven.....het voornemen was 6 of 7. We zitten nu al op 5, en daar komen er nog
zeker 5 bij, zitten we toch weer op 10.......
In de ochtend worden we verrast met het feit dat onze homestay nog moet worden ingewijd! Een hele rits offers, altaars etc etc wordt neergezet en wij krijgen een ritueel ontbijt! Koffie met mini
pannekoek met cocos (lekker) en iets in een blad (Bah!) het is wel een mooi ritueel om te zien, jammer dat we weggaan :-( Onze taxi brengt ons om 10.00 uur naar Munduk. Het is druk om de stad uit te
komen, en de chauffeur is redelijk sjaggie. Hij snapt nog niet echt dat als je bij toeristen wat extra info geeft en af en toe stopt, je ook wat extra's kan verdienen, maar hij klaagt alleen maar dat
we laat vertrokken zijn en er lang over doen of zegt niets. Als we de bergen in rijden wordt het al snel bewolkt en een stuk koeler. Een mooie omgeving na de drukte van Zuid-Bali, ineens veel
rijstvelden, palmbomen en ontzettend veel tempels. Volgens de chauffeur zijn er in Bali 1000 grote tempels, en dan nog 1 tempel voor ieder familie. Lijkt te kloppen, we zien meer tempels dan
huizen. Op ons verzoek maken we nog een tussenstop bij het Danau Bratan meer en de Pura Ulun Danu Bratan. Een belangrijke 17de eeuwse Hindu-Buddhist temple die in het meer ligt. Wel mooi, maar
ook erg druk. Na een half uurtje geloven we het wel en gaan we verder. We rijden verder de bergen omhoog en komen ineens heel veel apen tegen, leuk voor de jongens om te zien in ieder geval. We
vervolgen de route verder naar Munduk over het steeds erger slingerende weggetje, wel een mooie route.. Om 13.30 zijn we in Munduk en worden we afgezet bij onze nieuwe homestay, Meme surung. Het
hoofdgebouw(tje) schijnt een oud Nederlands koloniaal huis te zijn, maar die kunnen we niet 1-2-3 ontdekken. Wel hebben wij een mooi huisje midden tussen de huisjes van de lokale familie (s?) en de
kippen en hanen (ohoh). Er zit een kleine warung bij (restaurantje) met mooi uitzicht over de bergen en rijstvelden. Als we gesettled zijn en gelunched hebben lopen we door het dorpje (1 straat
met aan beide zijden huisjes en veel verkeer) langs de kleine winkeltjes en workshops. Het voelt wel goed hier het is een stuk authentieker dan het toeristische zuiden. Wel besluiten we in
plaats van 3 maar 2 nachten te blijven. Niet omdat het niet leuk is, maar meer omdat je hier eigenlijk alleen maar trekkings kan doen. Met 2 kleine kids is 1 dag wel te doen, morgen maken we een
makkelijke/korte hike naar een waterval, maar de andere hikes zijn 4 uur en meer en dat is met Tijmen niet echt te doen. Na de wandeling door het dorp zitten we op de veranda van het huisje,
spelen we kwartet en luisteren we naar een oud mannetje die op een bamboo xylofoon speelt. Daarna nog effe uit eten en dan naar bed. Dit keer proberen we Tijmen en Mees in 1 bed te laten slapen,
allebei aan 1 kant van het bed. Het ziet er schattig uit, hopelijk werkt het ook! Nou dat bleek dus prima te werken, dat is erg fijn. In Sumatra hebben we namelijk 2 keer een triple room met
extra matras, maar die extra matras zal wel geen klamboe hebben, wat niet fijn is in malariagebied. Vannacht allemaal prima geslapen onder de klamboe dus ondanks de hanen. We staan relaxed open
ontbijten in de homestay in de ochtendzon met mooi uitzicht. Daarna spullen pakken en richting waterval. We regelen een lift voor de eerste saaie kilometer over de weg. Daarna gaat het over smalle
paadjes door de Bush en langs steile ravijnen. Mees zit bij Ivanka op de rug, maar Tijmen moeten we af en toe goed in de gaten houden. Na een vrij korte maar mooie hike komen we bij de red coral
waterfall. Mooie hoge waterval. Daarna dezelfde weg weer terug. Bij een splitsing besluiten we niet terug te gaan, maar een andere route naar een andere waterval en rijstterassen te nemen. Daar komen
we alleen helaas nooit aan. We hebben geen gids en die blijkt toch wel handig te zijn. Na een tijdje krijgen we toch het idee verdwaald te zijn. We komen gelukkig nog iemand tegen die op het land
werkt en die bevestigd dat we inderdaad niet op weg zijn naar die waterval, ergens een afslag gemist. Grappig, hier spreken ze in 1 keer geen Engels meer, dan moet je wel erg afgeweken zijn van de
gebaande paden op Bali :-) Dezelfde weg maar terug en we gaan maar weer naar Munduk. Uiteindelijk toch een uurtje of 3 gelopen door de jungle, super prestatie voor onze Tijmen! Daarna kopen we langs
de weg nog pisang goreng (kokos in meel gefrituurd. moest zijn natuurlijk gebakken banaan, maar die was schijnbaar op. toch was het lekker en dat vond Mees ook. We gaan we lunchen in het dorp bij een
nieuw restaurantje met wifi (dus snel de iPad ophalen en de eerste verhalen op het weblog zetten). Heerlijk plekje, de jongens ds-en en wij genieten van de Bintang en de westerse sandwich. Mees
kan na twee dagen eindelijk poepen en we zijn allemaal superblij! We maakten ons nogal zorgen maar het scheelt ook heel wat keren naar de wc lopen :-)... 'S avonds eten we bij het huisje ayam sateh
van straat (10 stuks 0,75 euro) en nog wat ayam goreng en Jaffles (tosti) voor de jongens. je kan merken dat Tijmen flink heeft gelopen vandaag want hij heeft echt honger! We twijfelen nu wel of we
morgen toch nog een dagje zullen blijven of morgen toch naar Ubud gaan.....zien we morgen dan wel.
De derde dag in Bali. Vandaag vertrekken we naar Sanur. Stond niet echt op de planning, maar goed. Het is een klein stukje rijden, uurtje of 1,5, met de gecharterde chauffeur van de west- naar
oostkust. We hebben nog geen plek om te slapen. Dus we laten ons eerst afzetten bij het peneeda resort. Het is dus ook echt een resort, niet echt ons ding, kost nog eens 118 euro per nacht ook voor
een familybungalow. We rijden maar snel door en laten ons afzetten bij een cafeetje. Daar maar wat drinken en dan zien we het wel. Dus rugzakken eruit en eerst een colaatje. We zitten vlakbij een
steegje waar een homestay zit die in de Lonelyplanet staat. Hugo loopt het steegje in om daar eens te kijken als hij meteen wordt aangesproken of we een slaapplaats zoeken. Ja dus, big room for
4....dat kan, er zit een net nieuwe homestay vlak voor die uit de Lonelyplanet. Een kamer kost ird 200.000 (15-16 euro), en de grote met keuken (maar zonder servies en pannen haha) 400.000. Die nemen
we dus. De homestay (Jepun homestay) ziet er erg leuk uit, het heeft 4 kamers en is gloedjenieuw. Samen met de familie en wat andere backpackers delen we de tuin. Ook leuk voor het contact, ipv zo'n
onpersoonlijk resort. Ze leggen een extra matrasje voor Tijmen op de grond, en wij hebben voor Mees het kleine luchtbed, wordt die ook meteen gebruikt. Als we geïnstalleerd zijn gaan we lunchen
en daarna naar het strand. Aan de westkust geen hoge golven, maar een rustige zee, lekker voor de jongens. Alhoewel Mees vooralsnog niet binnen 20 meter van de zee durft te komen. Tijmen wel, die
gaat de zee in, alhoewel zwemmen lastig is zo zonder pakje en de golven en dat vieze zoute water. Als we terugkomen relaxen we wat bij de kamer en rond 6 uur eten we Indonesisch, weer sateh, en
de jongens pannenkoek, en een lekke Bintang erbij natuurlijk. Shit, wel duur hier, 12-13 euro wel voor het totaal.... Als we terugkomen van het eten heeft de familie niet wifi geïnstalleerd, jippie
we zijn weer online! We hebben een, bijna, dicht huisje hier, en airco, dus minder muggen en geen hanen, dus slapen we heerlijk uit tot een uur of half negen. We dachten er nog over om naar een
dorpje van de oorspronkelijke bevolking van Bali te gaan, maar skippen dat maar, de eerste dagen staan in het teken van het relaxed doen (hoe anders dan dat we gewend zijn). Komt ook omdat we
hier in Bali een beetje de drang missen van het perse bepaalde dingen 'moeten' zien. Daarom zijn we hier eigenlijk ook heen gegaan, beetje rustig aan, alhoewel dit wel wennen is en toch zorgt voor
een wat ongemakkelijk gevoel. Daarna relaxed brunchen bij een zweeds tentje, Swedish meatballs (klaargemaakt door de swedish chef?), sandwich mozarella en de jongens een panini ham/kaas. Daarna op
ons gemakje naar het strand. Heerlijke dag verder op het strand, zonnig weer, lekker zwemmen, en Hugo kan niet stil zitten en loopt midden op de dag in de hitte een km of 5 hard op het strand
(voorbereiden voor de bridge to bridge loop:-) )....en Mees durft aan het einde van de dag zelfs aan de rand van de branding te spelen. Tijmen zwemt, een minuut of 10, en de rest van de middag is hij
bezig racebanen te maken in het zand, heerlijk helemaal in zijn eigen wereldje. In de kamer ff het zand afspoelen, beetje ds-en, in de tuin zitten en wederom uit eten bij het Zweedse tentje, want je
kunt hier zo lekker zitten met de kids. Een keertje Westers eten, lasagne voor de kids, en ravioli met spinazie en quesedilla's en Bintang uiteraard. Kost een 'fortuin' bijna 20 euro, maar wel
lekker. Morgen maar weer sateh of nasi goreng bij een warung voor een euro.... Na het eten de boys naar bed en wij buiten biertje en reisverslag schrijven. Nog 1 nachtje in Sanur en dan morgen naar
Munduk in de bergen.
We slapen tot 12.00 uur. heerlijk eens een keer met z'n allen uitslapen! we hebben natuurlijk het ontbijt gemist. We zien nu het hutje bij daglicht en hij is erg gaaf. 2 verdiepingen met 2 x een
dubbel bed met klamboe, helemaal open en beneden buiten achter het hutje in de open lucht een douche (koud water uit een bamboestengel) en wc (altijd leuk, poepen in de open lucht). Allemaal zijn we
wat slaperig vandaag door de reis en de jetlag. Eerst wat eten. Wij lekker een sandwich kip en de jongens starten de vakantie met, hoe kan het ook anders, pannenkoek en chocolade milkshake. Daarna
gaan we eens even op het strandje kijken. Een mooi strand met veel goedkope strandtentjes, heel veel surfdudes en bijbehorende surfvibe. Hugo krijgt wel zin om te surfen, alleen zien de golven er
voor een beginner wat te hoog uit en ook het rif dat we kunnen zien lijkt bij een val niet erg fijn, hmm misschien toch nog maar even niet surfen. De zee is aardig teruggetrokken, dus komt het rif
tevoorschijn en kunnen we niet echt zwemmen en er is ook wel wat bewolking vandaag. Helemaal niet erg als je wat suf bent, en dus ook wel goed vol te houden. Er zijn veel golfsurfers in de zee. Na
een tijdje gaan we terug naar het hotel en zwemmen wat in het zwembad. Er is ook een Australische familie met kleine kindjes (met een 6-jarige met eigen surfboard, erg cool) en we kletsen wat. Daarna
eten...mmm sateh en de kids jaffles en dan mogen de kids nog even filmpje kijken op de ipad. Daarna slapen, maar het is lastig met jetlag, muggen (in de klamboe) en hanen! De tweede
ochtend zijn we wakker rond half 9. Eigenlijk worden we wakker gekraaid. Mijn god, alle hanen in de omgeving zijn al vanaf 6 uur aan het kraaien. Echt vreselijk! En er zit er ook een precies 1 achter
ons hutje! Helaas is Tijmen ziek en moet een aantal keren overgeven (op de nieuwe kussens op de veranda). Gelukkig niets gepland voor vandaag en kunnen we het rustig aan doen. We spelen wat in het
zwembad en Hugo en Mees gaan even op het strand kijken en een ijsje eten (en biertje drinken), terwijl Tijmen bijkomt en slaapt. De zee staat 's ochtends een stuk hoger, en vlakbij het strand zijn
golven waarop ook Hugo wel uit de voeten kan. Gelukkig voelt Tijmen zich 's middags beter en kunnen we lunchen ( Jaffles kaas en springrolls) daarna nog met zijn allen naar het strand. Helaas moeten
we het bezoek aan de uluwatu tempel laten zitten, want we zijn allemaal gaar en de jongens spelen zo leuk met de australische kindjes...we doen het rustig aan verder en 's avonds eten we weer
Indonesisch, sateh (tot onze verbazing vind Mees het ook heel lekker), gevulde kip en fish/chips. We zijn nog veel bezig met het regelen van accomodatie in Padangbai, maar dat wil niet echt lukken.
Het is nogal een klein plaatsje en we weten niet hoeveel accommodatie, en wat voor, daar ter plekke te regelen is, dus besluiten we maar naar Sanur te gaan. Ook accomodatie daar regelen online lukt
niet echt, dus besluiten we toch maar op de bonnefooi daar heen te gaan. Op zich geen probleem, maar weten eigenlijk nog niet goed in te schatten of dit goed te doen is in het hoogseizoen op
toeristisch Bali. En dan nacht 3. Hugo en Ivanka slapen eindelijk een nachtje bij elkaar, maar wederom niet echt een goede nacht (voor Ivanka dan). Warm, muggen en weer die f...ing hanen!!! en
ook hierdoor de kids om 6 uur wakker...grrrrrr. Mees zit inmiddels echt helemaal onder de muggenbulten (stuk of 30, werkt goed zo'n klamboe) helaas nemen ze hem altijd flink te pakken, gelukkig heeft
hij er weinig last van. Wel is hij vandaag degene met de dip, te korte nacht en jetlag... Ff de spullen inpakken en daarna ontbijt. We zeggen de Australische familie gedag en vertrekken dan rond een
uur of 10 naar Sanur.
